|Swalih Alappuzha|
മദീന…..
അലങ്കരിക്കാന്‍ അതിരുകള്‍ തേടുമ്പോള്‍
അനന്തമാകുന്ന വര്‍ണനയുടെ സഹാറപോലെ
കരയിലെ കാഴ്ചയില്‍ അദൃശ്യമാകുന്ന
കടലിന്റെ അതിര്‍വരമ്പുകള്‍ പോലെ
എന്റെ വരികളെ അത് തളര്‍ത്തിക്കളയുന്നു
ഇഷ്‌ക്കിന്റെ ഖിസ്സ പറയുമ്പോള്‍
രാവുകളെല്ലാം നിമിശങ്ങളുടെ ദൃതിയില്‍
കാഴ്ചകള്‍ക്കപ്പുറത്തേക്ക് മറയുന്നു
പകലോ….. അറിയാതെ അസ്തമയമെഴുതുന്നു.
മോഹങ്ങളെയെല്ലാം ദിക്ക് തെറ്റാതെ
ഞാന്‍ മദീനയിലേക്ക് പറഞ്ഞ് വിടാറുണ്ട്
ചിലപ്പോഴെന്നെ തഴുകുന്ന കാറ്റിനോട്
മദീനിലെ മലര്‍വാടിയോട്
പറയാന്‍ സലാം കൊടുത്തയക്കാറുണ്ട്
അത് മദീനയില്‍ ചെന്ന് ഖുബ്ബയെ തുഴുകുമ്പോള്‍
അനുരാഗമെല്ലാം അലകടലായ്
കണ്ണിലേക്കിറങ്ങിവരും
പിന്നെ അതൊരു പേമാരിയായ്
നിലക്കാത്ത തോരാ മഴയായ്
എന്റെ കവിള്‍ തടത്തിലേക്ക്
ഒളിച്ചിറങ്ങുന്നത് ഞാന്‍ അറിയുമായിരുന്നു…..
